Geef ruimte aan het leven - verlies angst voor geboorte

De verschrikking van de geboorte

"Er schuilt magie in elk begin," zei Hermann Hesse, en ik weet niet of hij ooit het geluk heeft gehad een geboorte mee te maken. Maar als er één beschrijving is die perfect past bij de ervaring van een bevalling, dan is het waarschijnlijk deze wel.

De geboorte van nieuw leven is uniek in de natuur. Zowel voor ons mensen als in de cyclus van de natuur in het algemeen is geboorte de navel van al het leven, een mijlpaal. Het einde van een symbiose, het begin van een ademhaling. Magisch.

En toch... een schaduw overschaduwt het wonder van het leven.

Door de geschiedenis heen hebben uiteenlopende omstandigheden ervoor gezorgd dat talloze vrouwen, de bewakers van het leven in zichzelf, een oncontroleerbare, bijna paniekerige angst voor de bevalling ervoeren.

Het leven openbaart zich zo rauw en direct, zo ongepolijst, magisch, puur en direct via haar eigen lichaam, dat de ervaring overweldigend is. Maar waarom alleen de angst?

Waar komt de paniek vandaan die ons maanden voor de uitgerekende datum slapeloze nachten bezorgt? Waar komt de voorzichtigheid vandaan, de gedachte aan een ziekenhuisopname, de intense bezorgdheid over mogelijke alternatieven voor een natuurlijke bevalling en pijnstillers? Waar komt de gedachte vandaan dat we het niet aankunnen?

De ontwikkeling van de mensheid is onder andere gebaseerd op verhalen vertellen. We zijn erop ingesteld om voort te bouwen op ervaringen, beelden en ons verleden. We zitten rond het haardvuur en luisteren naar verhalen uit lang vervlogen tijden. We zitten voor de televisie en laten ons ontroeren door verhalen die onze diepste verlangens, maar ook onze diepste angsten weerspiegelen.

Wij leren van wat mensen vóór ons hebben meegemaakt.

Door de geschiedenis heen hebben verschillende culturele en historische factoren geleid tot de overtuiging dat geboorte een vloek is die vrouwen wordt opgelegd. Het patriarchaat versterkte deze overtuiging verder door vrouwen alle macht over hun eigen kracht en leven te ontnemen.

Angst en pijn zijn direct met elkaar verbonden

Deze verhalen vormen ons en onze beleving van de geboorte. Hoe vaker en levendiger we verhalen horen over angst, pijn, luide kreten en complicaties, hoe dieper ze in ons systeem worden gecodeerd als waarheid. Wat we geloven dat waar is, is wat we ervaren. Ons brein creëert onze realiteit op basis van de verhalen die het ter verwerking beschikbaar heeft.

Als we in de loop van tientallen jaren leren dat bevallen verschrikkelijk pijnlijk is en een vreselijke, bijna-ervaring waarbij we hooguit ‘geluk’ mogen hebben dat alles goed is gegaan, dan zal onze ziel en daarmee ook ons ​​lichaam zich aan zo’n ervaring aanpassen.

Bovendien kan onze geest alleen werken met wat hij weet:

Veel vrouwen hebben nog niet geleerd hoe hun lichaam werkt om een ​​baby te baren. Ze leren dat een ziekenhuis noodzakelijk is, dat medische zorg essentieel is en dat pijnstillers onmisbaar zijn, tenzij ze bijzonder zwaar zijn. Ze hebben geen idee hoe een zachte, stille en vredige bevalling eruit zou zien.

De controle over een succesvolle bevalling verschuift van haar lichaam naar andere mensen.

Wanneer je de controle verliest, ontstaat er angst. Angst zorgt ervoor dat het lichaam zich tijdens de geboorte aanspant, wat de natuurlijke opening waarmee het kind geboren wordt, tegenwerkt.De baarmoederhals verwijdt zich moeizaam, de spieren werken tegen elkaar en er ontstaat ondraaglijke pijn. Vaak wordt dit een weeënstilstand genoemd en wordt de baby via een keizersnede geboren.

Maar waarom vindt zoiets als een arbeidsarrest plaats? Is het niet logisch om te denken dat het lichaam van een vrouw zich niet opent omdat ze zich niet veilig voelt, net zoals dieren in de natuur dat doen wanneer ze bedreigd worden? Zou het kunnen dat onze lichamen zoveel intelligenter zijn dan we vermoeden?

Is het altijd zo geweest, met die pijn en angst?

Lang vóór ons en nog steeds bestaan ​​er totaal andere geboorteverhalen: vrouwen over de hele wereld bevallen zacht, gemakkelijk en zonder de pijn die we kennen. Voor hen is de geboorte een volledig natuurlijk proces, een onderdeel van het leven, en iets waartoe een vrouwenlichaam perfect in staat wordt geacht. De vrouwen hebben zelf de regie over hoe ze willen bevallen en beleven ervaringen die hen in staat stellen om boven zichzelf uit te stijgen, die hen in staat stellen om er met kracht uit te komen, met diepzinnige, mooie, positieve herinneringen en een 'ja' tegen het leven.

In veel andere delen van de wereld is het volkomen normaal dat vrouwen snel, zonder complicaties en zonder drama bevallen. De geboorte wordt gevierd en zonder angst voltrokken.

Het verschil zit hem meestal in een totaal andere beleving van het leven, ons lichaam en de natuurlijkheid van de geboorte-ervaring.

Vrouwen horen andere verhalen. Ze geloven in een andere realiteit en ervaren iets anders. Ze weten dat zij de experts zijn, de volledige controle hebben en de vrijheid hebben om te bepalen hoe ze de bevalling willen laten verlopen.

Ze hebben ook een diep vertrouwen in het leven, zijn in vrede met zichzelf en weten meestal precies hoe hun lichaam werkt om de baby ter wereld te brengen. Dus doen ze vooral één ding: ze laten zich gaan. Ze weten dat het proces in hun lichaam betrouwbaar is en ontspannen zich. Ze stellen zich open en laten het lichaam het werk doen. Hoe meer ontspannen een vrouw is tijdens de bevalling, hoe dieper ze de weerstand kan loslaten en met het proces mee kan gaan.

De spieren werken op natuurlijke wijze, de baarmoederhals opent zich, de baby glijdt naar buiten en er wordt veel meer uitgeademd dan eruit geperst. Is dat niet bijna te mooi om waar te zijn? Nou...

Heeft u nog persoonlijke tips?

Ja! Ik heb zelf al twee bevallingen meegemaakt. De eerste was traumatisch en helemaal in lijn met wat we hier gewend zijn. Een vrouw die schreeuwde van angst in een felverlichte verloskamer, omringd door vreemden, met ondraaglijke pijn en de gedachte "het is bijna voorbij". Ik was vervuld van angst.

De tweede bevalling was stil, zacht, pijnloos en prachtig. Ik herinner het me met zoveel plezier.

Momenteel sta ik op het punt om te bevallen van mijn derde kind en ik kijk er erg naar uit!

Hoe is het mogelijk dat ik zulke uiteenlopende ervaringen heb gehad? Wat kan ik daaruit delen?

Het cruciale verschil was dit:

Ik verbrak de cognitieve verbinding in mijn hersenen tussen bevalling en pijn en verving die door nieuwe verhalen, ervaringen en dus mogelijkheden. Ten eerste besloot ik radicaal te vasten: ik vermeed alle negatieve verhalen over de bevallingservaringen van andere vrouwen. Ik stopte met praten met mensen die geloofden dat bevallen pijnlijk was.

In plaats daarvan las ik elke dag verhalen en bekeek ik zelfs online video's waarin ik vrouwen duidelijk pijnloos en zonder medische hulp kon zien bevallen. Dit veranderde mijn perceptie en overtuigingen over bevallen. Mijn synapsen werden opnieuw verbonden. Bevallen betekende niet langer pijn, maar vrede, ontspanning en vreugde.

Dit innerlijke proces vulde ik vooraf aan met ontspanningsoefeningen (ons lichaam kan het beste toepassen wat het al heeft geïnternaliseerd) en voorlichting over hoe mijn lichaam werkt om de baby ter wereld te brengen.

De combinatie van kennis, oefening en ervaring door middel van verhalen leidde mij naar mijn tweede, prachtige bevallingservaring.

Als jij ook met al deze angsten kampt, moedig ik je van harte aan: heb vertrouwen! Met de juiste hulpmiddelen kun je een mooie, zelfbewuste en ja, zelfs pijnloze bevalling hebben.

Als je meer wilt weten over gezin en zwangerschap, mindfulness, voeding of duurzaamheid, Bekijk hier meer interessante blogartikelen over deze onderwerpen.

AUTEUR: SARAH ACKER