samotność Sprawia, że ​​jesteśmy smutni. To nic nowego. Wiele osób nie zdaje sobie jednak sprawy, że chroniczna samotność może mieć również konsekwencje fizyczne. Kiedy czujemy się samotni, wpływa to również na to, jak postrzegamy otoczenie. Dzisiaj omówimy te i inne zagrożenia związane z samotnością.

Jak powszechne jest samotność?

Chęć bycia samemu od czasu do czasu lub poczucie samotności po rozstaniu, odrzuceniu lub kłótni jest normalne. Wszyscy to wiemy. Staje się to jednak problematyczne, gdy to uczucie samotności utrzymuje się i staje się chroniczne. Na przykład 46% całej populacji USA czuje się samotnie regularnie. W Wielkiej Brytanii 60% osób w wieku od 18 do 34 lat twierdzi, że często czuje się samotnych. W Niemczech liczby są niższe; tutaj dotyczy to „tylko” 10 do 15% populacji. W końcu osiem procent Niemców żyje w izolacji społecznej. Niestety, poczucie samotności często narasta z wiekiem. I chociaż jesteśmy dziś bardziej połączeni niż kiedykolwiek wcześniej, chroniczna samotność znacznie wzrosła w ostatnich dekadach.

Społecznie izolowany kontra samotny

Możesz czuć się samotny, nawet jeśli nie jesteś sam.

Izolacja społeczna i samotność niekoniecznie oznaczają to samo. Osoby spędzające dużo czasu samotnie w domu i mające ograniczony kontakt z innymi są uważane za wyobcowane społecznie. Z drugiej strony, osoba uważana jest za samotną, jeśli utrzymuje relacje, które nie zaspokajają jej potrzeb przynależności i bezpieczeństwa. Samotność wiąże się zatem również z osobistymi odczuciami. Jest ściśle związana z naszymi potrzebami społecznymi i w przeszłości stanowiła sygnał ostrzegawczy dla ludzi, aby uniknąć ostracyzmu z własnej grupy. Tutaj możesz przeczytać więcej na ten temat.

Niemniej jednak, istnieje oczywiście pewne nakładanie się tych dwóch terminów. W niektórych badaniach są one używane synonimicznie, co utrudnia jednoznaczną interpretację wyników. Samotność jako „uczucie” jest zazwyczaj oceniana za pomocą kwestionariuszy. Bardziej obiektywnie mierzalna jest liczba interakcji społecznych.

Zdjęcie autorstwa Timon Studler NA Unsplash

Dlaczego samotność jest problemem?

Oczywistym problemem związanym z samotnością jest towarzyszące jej uczucie bólu i smutku.

Fizyczne konsekwencje samotności

Wiele osób nie zdaje sobie jednak sprawy, że samotność wpływa również na nasze ciała. Przewlekła samotność wywołuje stres. Kiedy tracimy „ochronę” grupy społecznej, między innymi uwalnia się hormon stresu – kortyzol – nasz organizm jest w stanie gotowości. Ten stres może również stać się przewlekły, a nasz układ odpornościowy ulega trwałemu osłabieniu.

Kiedy jesteśmy samotni, nasz poziom cukru we krwi i ciśnienie krwi są podwyższone. Chorujemy szybciej, starzejemy się szybciej i jesteśmy bardziej narażeni na raka. Choroby takie jak choroba Alzheimera rozwijają się szybciej z powodu stresu. Ogólnie rzecz biorąc, przewlekła samotność zwiększa ryzyko zawałów serca, udarów mózgu, raka i demencji. Zwiększa się również ryzyko chorób psychicznych, takich jak depresja czy zaburzenia lękowe.

Z drugiej strony, niektóre badania wykazały, że skuteczne interakcje społeczne mogą zapobiegać tym i innym chorobom. Interakcje społeczne chronią serce i układ odpornościowy.

Wśród osób samotnych wzrasta również ogólna śmiertelność: samotność jest około dwa razy bardziej śmiertelna niż otyłość i tak samo śmiertelna jak wypalanie paczki papierosów dziennie lub uzależnienie od alkoholu.

I jakby tego było mało...

Jednym z największych zagrożeń samotności jest jej samonapędzający się efekt. Samotność odczuwana jest jako zagrożenie i prowadzi do natychmiastowej reakcji obronnej. Reakcja ta jest podobna do tej, której doświadcza ktoś, kto doznał fizycznego urazu. Mózg przełącza się w tryb przetrwania i zaczyna skanować otoczenie w poszukiwaniu potencjalnych zagrożeń. Wszystko nagle wydaje się wrogie i niebezpieczne.

Ta zwiększona czujność mózgu sprawia również, że jesteśmy bardziej podatni na sygnały społeczne. Brzmi dobrze, prawda? Problem polega na tym, że choć odbieramy sygnały społeczne szybciej, gorzej je interpretujemy. Neutralna mimika twarzy jest nagle klasyfikowana jako złośliwa; znajomy odwracający się na drugą stronę stołu jest interpretowany jako odrzucenie, mimo że po prostu poprawiał pozycję siedzącą. To jak negatywny filtr, który przytłacza twoje interakcje społeczne, nieustannie sprawiając, że zakładasz najgorsze intencje innych ludzi.

Błędne koło

Osoby samotne postrzegają swoje otoczenie jako wrogie i zagrażające. Aby się chronić, stają się bardziej egocentryczne. Inni postrzegają je jako chłodniejsze, nieśmiałe lub nieprzyjazne. To z kolei wzmacnia wrażenie zagrożenia płynącego z interakcji społecznych. Aby tego uniknąć, coraz częściej unikają kontaktów towarzyskich.

Jednak ograniczone interakcje społeczne często pogłębiają poczucie osamotnienia – a poczucie zagrożenia i wrogości rośnie. To prawdziwe błędne koło. Ta negatywna spirala staje się coraz gorsza i trudniejsza do przerwania…

Przewlekła samotność niesie ze sobą wiele zagrożeń, nie tylko psychologicznych. Samotność dotyka nie tylko osoby starsze; młodzi również czują się samotni lub izolują się społecznie. Fakt, że samotność stała się znacznie powszechniejsza w ostatnich dekadach, nie jest przyjemny. Niemniej jednak istnieją sposoby radzenia sobie z samotnością i/lub izolacją społeczną oraz przełamania błędnego koła samotności.

Ten artykuł na naszym blogu skupia się konkretnie na pomocy i wskazówkach dotyczących radzenia sobie z samotnością.

+++ Jeśli czujesz się bardzo samotny, myślisz o samobójstwie lub chciałbyś porozmawiać z kimś, możesz skorzystać z usług Poradnictwo telefoniczne Można się z nimi skontaktować bezpłatnie przez całą dobę pod numerami 0800 111 0 111 i 0800 111 0 222. Oczywiście możesz zachować anonimowość. Poprzez ten link znajdziesz dalsze oferty pomocy. +++

Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o uważności, zdrowym odżywianiu lub zrównoważonym rozwoju, zajrzyj tutaj Tutaj nad.

Zdjęcie autorstwa Zohre Nemati NA Unsplash