Możesz coś zmienić!

Problem

Katastrofa klimatyczna, ochrona środowiska, zrównoważony rozwój, zero waste, minimalizm. Wszystkie te terminy mogą przytłaczać. Wszystko wydaje się tak aktualne i pilne. „Czasu nam brakuje”, „Kiedy coś się w końcu zmieni?”, „Przyszłe pokolenia są skazane na zagładę” – to sformułowania, które często słyszy się w kontekście wspomnianych tematów. Niemal każdy, kto choć trochę zmierzy się z tymi problemami, w końcu zadaje sobie pytanie, co może zrobić i jak może coś zmienić.

Rozmawiając z innymi ludźmi o takich tematach jak diety bezmięsne czy ochrona środowiska, szybko słyszy się stwierdzenie: „Nic się na świecie nie zmieni, jeśli nagle przestanę jeść mięso/zrezygnuję ze słomek/będę mniej podróżować samolotem /…”. A ponieważ zbyt wiele osób tak myśli, żyjemy w świecie, w którym żyjemy. Rozumiem podejście stojące za tym myśleniem. Przecież w naszym społeczeństwie często odnosimy wrażenie, że jednostka jest nic nieznacząca. Świat wydaje się ogromny, a te problemy powinni rozwiązywać „potężni” ludzie, tacy jak politycy.

Co się za tym kryje...

...ale tak naprawdę to strach. Łatwiej mi ignorować lub zaprzeczać trudnym sytuacjom czy problemom, bo wtedy nie muszę się już z nimi zmagać. Ale ignorowanie problemów osobistych w końcu nas dogania. Zwrot podatku, kłótnia, choroba – nie da się tego wszystkiego zamiatać pod dywan w nieskończoność.

Jeśli chodzi o kwestie zrównoważonego rozwoju, dostrzegam jednak dwie trudności. Po pierwsze, skutki tych problemów wydają się być bardzo odległe w czasie. W rezultacie nie dostrzegamy pilności problemu i podświadomie myślimy: „Zajmę się tym później”. Drugą trudnością, jak widzę, jest to, że nie odczuwamy od razu, że nas to osobiście dotyczy. Jesteśmy tak zamożni (przynajmniej w tej części świata), że nie potrafimy sobie nawet wyobrazić, że pewnego dnia coś mogłoby się zmienić. Woda, zrównoważony klimat i żywność to dla nas podstawowe dobra, praktycznie zawsze dostępne – po prostu są. Myśl o niedoborach żywności lub bardziej ekstremalnych warunkach pogodowych wydaje się tak absurdalna, że ​​natychmiast wymazujemy te obrazy z pamięci.

Myślę, że możemy się wiele nauczyć od naszych dziadków w tym względzie. Wielu z nich doświadczyło wojny na własnej skórze – a tym samym jej konsekwencji. Okoliczności były oczywiście inne i mogły nie mieć tak dużego wpływu na sytuację, jak my teraz. Ale często zrównoważone zachowania, docenianie dóbr materialnych i niematerialnych oraz stosunek do marnotrawstwa to rzeczy, których możemy się od nich nauczyć lub które mogą nam pomóc w zakwestionowaniu samych siebie.
Przy okazji możesz znaleźć Tutaj kilka wskazówek dotyczących zrównoważonego rozwojuże możemy uczyć się od starszych pokoleń.

Powrót do sedna sprawy

Chodzi o to, że skutki te będą trwałe i że jesteśmy i będziemy osobiście dotknięci. Dlatego tym bardziej smutne jest to, jak wielu wciąż przymyka oczy lub czuje, że sami nie są w stanie nic zmienić.

Co mogę zrobić?

A teraz dowiedzmy się, jak możesz coś zmienić.

Problem dysonansu poznawczego

Moim zdaniem, jedną z najlepszych rzeczy, jakie możesz zrobić, jest dawanie innym pozytywnego przykładu. Nie powinieneś jednak nachalnie ani moralizować, bo to może szybko przynieść odwrotny skutek. Jeśli oskarżę kogoś o marnotrawstwo lub zanieczyszczanie środowiska, natychmiast przechodzi do defensywy. W tym momencie ego drugiej osoby zostaje zranione – zdaje sobie ona sprawę, że mam rację w tym, co mówię, ale nie chce się do tego przyznać – bo to uczyniłoby ją „złą osobą”. W umyśle adresata pojawia się dysonans poznawczy: jej zachowanie przeczy temu, co uważa za słuszne.

To jest niekomfortowe i ludzie mają różne możliwości rozwiązania tego dysonansu poznawczego. Mogą zmienić swoje zachowanie (na przykład przynieść wielorazowy kubek na następną kawę) lub zmienić swoje myśli (i pomyśleć coś w stylu: „Jeszcze jeden plastikowy kubek nic teraz nie zmieni”). Zmiana myśli jest często łatwiejsza w takich przypadkach niż zmiana własnego zachowania. W końcu wymaga to czasu, wysiłku i dyscypliny. I tu wracamy do zaprzeczania problemom. Ludzie zaprzeczają, że jedna słomka/plastikowy kubek/cokolwiek na świecie robi różnicę. W ten sposób nie muszą na razie zmieniać swojego zachowania. Następnie reagują na drugą osobę, w tym przykładzie na mnie, w sposób obronny i defensywny – ponieważ nie chcą kwestionować własnego zachowania.

Rób swoje!

Krótko mówiąc – po prostu rób swoje. To udzieli się innym szybciej, niż myślisz. Wystarczy, że zwrócisz większą uwagę na to, co kupuję i jak to jest pakowane, jeśli to możliwe, unikając plastikowych opakowań i słomek, albo mówiąc o robieniu własnych, przyjaznych dla środowiska środków czyszczących albo kupowaniu ubrań z drugiej ręki, a nastawienie osób wokół mnie może się zmienić. Bo tym razem, zamiast poczuć się atakowanym, poczują się zainspirowani. Pomyślą: „Skoro ona może, to ja też mogę”. Albo: „To nie wydaje się takie trudne”.

Nie musisz więc stać się idealną osobą podążającą ścieżką zero waste ani kolejną Gretą Thunberg (choć oczywiście nie ma w tym nic złego). ). Samo bycie pozytywnym wzorem do naśladowania dla innych może wiele zmienić. Możesz więc coś zmienić – naprawdę wiele! To w zasadzie czyni Cię #InfluenceremZrównoważonegoRozwoju. No dobrze, może niekoniecznie aspirujesz do tego tytułu. Ale środowisko Ci podziękuje. A wymówka „I tak nic nie mogę zmienić” jest już historią.

Nikt z nas nie jest idealny. Droga do zrównoważonego, wolnego od odpadów i przyjaznego dla środowiska życia nie zawsze jest łatwa i wymaga wytrwałości. Ale jeśli zrobisz wszystko, co w Twojej mocy, już teraz wniesiesz bardzo pozytywny wkład w lepszy świat. Zrób pierwszy krok i zobacz, jak zmienia się również Twoja społeczność. Czasami ludzie po prostu potrzebują kogoś, kto pokaże im, jak to się robi. I tą osobą możesz być Ty.Czy to nie wystarczy?

Jeśli Ci się podobało i chcesz dowiedzieć się więcej o zdrowym odżywianiu, uważności lub zrównoważonym rozwoju, Sprawdź wiele innych ciekawych artykułów blogowych na te tematy tutaj.