Verbinding in het grotere beeld

Maandagochtend, 7 uur. Ik ben net wakker en nog geen dertig seconden later zit mijn zoon midden op mijn bed en begint onophoudelijk te praten. Ik neem werktuiglijk op en kijk uit het raam. Ik kan aan niets anders denken dan stilte en koffie.

's Ochtends vroeg al overspoeld worden door het leven past helemaal niet bij mijn persoonlijke ritme. Ik heb eigenlijk minstens een uurtje voor mezelf nodig om de dag rustig te beginnen en daarna ontspannen te kunnen inspelen op de behoeften van anderen. Eerlijk gezegd duurt het eigenlijk nog langer.

Maar twee tot drie uur elke ochtend, alleen voor mezelf, doordeweeks? Dat staat ons in onze maatschappij niet toe, ook al hebben we geen kinderen.

Een paar maanden geleden bezocht ik een paar kunstenaarsvrienden. We zaten om 10.00 uur aan de keukentafel, ontbeten tot 12.00 uur en kletsten in de lentezon over waar we die middag naartoe wilden wandelen.

Op een gegeven moment uitte ik mijn verbazing over deze relaxte aanpak:

“Vertel eens, ben je nu op vakantie, of leef je altijd zo?”

De twee keken mij verward en bijna geamuseerd aan en zeiden:

"Nee, Sarah, geen vakantie. Dit is ons leven."

Pauze

Tegen deze achtergrond kan ik me voorstellen dat het vrij makkelijk is om altijd gecentreerd te blijven en te putten uit innerlijke kracht. Maar zelfs degenen die aan de buitenkant het meest ontspannen leven lijken te leiden, voeren vaak dezelfde strijd van binnen – dit geldt ook voor mijn vrienden. Laten we niet geloven dat anderen het beter hebben omdat hun situatie anders is.

Hoe kan ik rust vinden in mezelf als mijn dagelijkse routine, van 's ochtends tot 's avonds, zelden overeenkomt met mijn natuurlijke bioritme en mijn behoeften? Hoe kan ik kracht putten uit deze plek die niet alleen kracht, maar ook passie, vreugde, vrede, frustratietolerantie en het vertrouwen om nieuwe en grote dromen na te jagen, doet ontspringen?

Ik adem in

Ik adem uit

voel diep in mij

verhuizen

in de wildernis van de grotere context.

Deze onbekende grote is

wat ons allemaal bij elkaar houdt.

Hoe moeten we 's ochtends opstaan?

als we niet weten wat we doen

een diepere betekenis heeft?

En is het niet zo dat daden zonder betekenis ons van onze kracht beroven?

Daarom herinner ik mezelf er elke dag aan,

dat mijn leven

- ten eerste -

hoeft nooit te blijven zoals het is als ik het niet leuk vind

als het niet werkelijk en diep van mij is, in elke vezel.

Ik heb de regie in handen en heb recht op mijn dagelijks leven.

Het kan soms pijn doen,

maar als ik inadem voel ik wat er in mij zit

en kan het verplaatsen en veranderen.

- ten tweede -

is onderdeel van een groter geheel.

Als ik de machtige kroon van een boom boven mij zie

of tijdens yoga stromen de stromen van het leven door mij heen

Ik blijf zonder enige twijfel verbaasd en stil

in het aangezicht van de diepte die elke ademhaling, elke kans op een nieuwe dag

elke echte ontmoeting brengt dit met zich mee.

Dieper, verder hoger

Er schuilt magie achter alledaagse dingen

het onuitsprekelijke

dat ons doet opkijken en opletten.

Was er net niet een lied in mij? Een beeld? Een kort voorteken, een gevoel?

Dit patroon raakt me, en kijk, die kleur. De klank in die stem... wat is het? Het spreekt tot de diepere kamers van mijn ziel.

Het grotere geheel werd geraakt.

En nu heb ik weer kracht

om het dagelijks leven wat gemakkelijker aan te kunnen.

Het gaat om meer dan een hippe levensstijl, het omarmen van een culturele golf via een bepaalde stijl of het volgen van een trend. Dat is allemaal kinderlijke speelsheid waar we van mogen genieten.

Maar het zal ons niet vervullen, zelfs niet als we een dagelijkse routine hebben die, tot in het kleinste detail, staat voor pure ontspanning of avontuur, afhankelijk van onze voorkeuren.

Er is meer.

Soms kan ik het voelen, het lijkt overal te zijn.

Wanneer ik leer me af te stemmen op deze innerlijke waarneming, vindt het wonder van dagelijkse kracht plaats. Ik ben verbonden met het onuitsprekelijke, waaraan wij mensen zoveel verschillende namen geven. Het betekent ons leven.

en als we eerlijk zijn, weten we dat.

Ons leven maakt een verschil. Elke bewuste ademhaling laat ons het voelen.

Elk zacht gebaar, elk oprecht oogcontact. Dit is waar ik wil zijn.

Vanaf hier ben ik sterk, zelfs in mijn zwakte.

Dit is wat ik aan mijn kinderen wil doorgeven:

Kies vrij voor het leven dat je wilt -

maar blijf gefocust op de bron waaruit dit leven voortkomt.

Als je meer wilt weten over gezin, zwangerschap, mindfulness, voeding of duurzaamheid, neem dan een kijkje hier over.