Perning of loslaten - veerkracht voor kinderen

Ik kan niet meer!

"Ik wil geen huiswerk maken!" "Ik wil niet naar school." "Ik kan dit niet meer aan." "Ik kan het niet." "Ik wil geen nieuwe mensen ontmoeten." "Ik wil geen examen doen." "Ik heb geen zin om te sporten."

We komen deze en soortgelijke uitspraken van onze kinderen dagelijks tegen. Vaak reageren we op de automatische piloot – misschien reageren we zelfs zoals onze ouders dat bij ons deden. We proberen de situatie goed aan te pakken en het conflict te beëindigen. Onze eerste indruk kan zelfs zijn dat de kinderen gewoon in opstand willen komen en dat wij op de een of andere manier proberen de controle te behouden.

Wij antwoorden:

"Nou, dat moet je wel." "Het leven is niet altijd zoals je wilt." "Het spijt me, je moet er gewoon doorheen." "Nee, dat bestaat hier niet." "Dat moest ik toen ook. Het is volkomen normaal."

Veel ouders balanceren innerlijk als een soort reddingslijn tussen vermeende empathie voor hun kind, maatschappelijke, economische en sociale druk, en hun eigen schuldgevoel: je kent het wel. Hoe vaak denken wij als volwassenen niet: "Ik wou dat ik niet meer zo hoefde te leven. Ondraaglijk. Wat een puinhoop."

Maar waar gaat het nu echt om? Veel kinderen – en ook ouders – vragen zich op zulke momenten af: wat is hier aan de hand? Zijn het hun innerlijke demonen die overwonnen moeten worden? Moeten ze er gewoon doorheen, moeten ze dingen doen die ze niet willen doen, is het gewoon een kwestie van willen of niet leuk vinden? Op welke momenten is het belangrijk om naar het kind (en zichzelf) te luisteren en een nee te accepteren, en wanneer is het de orde van de dag om vol te houden en een onaangename situatie niet uit de weg te gaan?

Druk of uitdaging

De sleutel ligt in het beoordelen van de situatie. Dit vereist het overwegen van veel verschillende aspecten van de interactie:

• In welke groeifase bevindt het kind zich?
• Is deze toestand blijvend, of herhaalt het zich?
• Wat is het echte probleem? Heeft het kind gewoon moeite om 's ochtends op te staan, of is het ergens bang voor? Is de weerstand emotioneel, of is het een meer oppervlakkige kwestie van genotzucht?
• Kan het kind door de situatie groeien en volwassen worden, of staat het bloot aan druk die zijn of haar persoonlijkheid verzwakt en onderdrukt?

Niet alleen voor kinderen, maar ook voor onszelf rijst steeds de vraag: wat gebeurt er als ik volhoud? Wat zal het resultaat zijn? Is wat ik mezelf door het oog van de naald heb geduwd nuttig voor mij? Of zet ik gewoon door om aan een bepaalde norm te voldoen? Wil ik dit doel zelf echt bereiken? Of, zoals ouders voor hun kinderen denken:

Is deze innerlijke strijd verantwoordelijk voor de groei van mijn kind? Kan ik hem of haar aanmoedigen en ondersteunen? Of worstelt hij of zij omwille van een concept dat misschien niet bij ons past?

Tijdens dit proces kan het helpen om uw eigen schuldgevoelens te onderzoeken. Deze gevoelens zijn ontstaan ​​doordat verwachtingen van uzelf of anderen niet zijn vervuld.Tegenover wie voel ik me schuldig? Wat heb ik volgens mij nagelaten? Wie zou er baat bij hebben als ik deze situatie zou doorstaan? Voel ik me alsof ik van binnen groter word? Of krimpt alles in mij?

Zodra wij als volwassenen hebben begrepen wat er met ons aan de hand is en deze gevoelens in eerste instantie hebben losgekoppeld van de ervaring van het kind, kunnen we de weerstand van het kind met inlevingsvermogen en empathie benaderen. We voelen aan of ze hun grenzen opzoeken of dat het nodig is om voor hen op te komen en hun weigering te bekrachtigen.

Waarden helpen

Om als gezin een helder standpunt te vinden over de uitdagingen die we willen aangaan, is het goed om een ​​gedeelde, gezonde set waarden te hebben. Kinderen hebben onze waarden, onze innerlijke helderheid en een helder standpunt nodig. Ze willen en moeten zichzelf uitdagen en erover reflecteren. Zo kunnen ze omarmen wat hen kracht geeft en afwijzen wat niet bij hen past.

Als wij als ouders geen waarden uitdragen en steeds heen en weer slingeren, vinden de kinderen geen houvast.

Met behulp van onze waarden kunnen we onze kinderen een helpende hand bieden bij het overwinnen van obstakels. We kunnen perspectief bieden en inspelen op de intrinsieke motivatie van kinderen om door te zetten – of gewoon om bij hun 'nee' te blijven. Het is belangrijk dat kinderen leren om uitdagingen aan te gaan en er volwassener uit te komen door ze te overwinnen. Maar dit is alleen mogelijk als ze een gevoel van 'waarom' ontwikkelen. Afhankelijk van hun leeftijd kunnen ze dit misschien niet bewust afdwingen en zichzelf zo motiveren, maar ouders kunnen dit wel voor hen doen: de kinderen voelen dan onverklaarbaar de duidelijke houding van hun familie en sociale groep aan en ervaren bemoediging tijdens de uitdaging.

Er ontstaat druk wanneer iemand iets moet doen dat in strijd is met zijn of haar kern en waarvan de betekenis geen toegevoegde waarde biedt. Bovendien, als een vereiste iemands integriteit schendt, wordt de uitdaging niet langer een gezonde omgeving voor groei, maar juist een schadelijke.

Waarden die ons leiden, zeggen: Dit is waarom je in deze situatie kunt blijven en er invloed op kunt uitoefenen. Jij bent belangrijk. Dit moment is een kans en dient je levenspad. Je hoeft niemand iets te bewijzen. Het gaat erom dat je handelt vanuit je identiteit als een persoon die het waard is om trouw te zijn aan jezelf.

Vragen stellen

Tot slot hebben we de verantwoordelijkheid om onze waarden voortdurend in vraag te stellen: dienen ze de volgende generatie nog steeds? Is het tijd om iets los te laten dat ons destijds goed van pas kwam, maar nu achterhaald is? Willen we samen met onze kinderen groeien en hun weigering aangrijpen als een kans om zelf een uitdaging aan te gaan? Hoe kunnen we in contact blijven met onze kinderen, zodat ze in staat worden om uitdagingen voor zichzelf te herkennen en momenten van druk die niet goed voor ons zijn, bloot te leggen door een heldere houding?

Veerkracht ontwikkelt zich wanneer uitdagingen die bij ons passen en bij ons horen, worden overwonnen. Iedereen heeft hierin zijn eigen speelveld en we moeten onszelf er altijd aan herinneren dat niet iedereen dezelfde obstakels tegenkomt als wij. Kinderen kunnen dit ook bij elkaar leren herkennen. Zo ontstaat een sterke gemeenschap die individualiteit net zo belangrijk vindt als aanpassingsvermogen door gezonde frictie en persoonlijke groei.

Als je meer wilt weten over gezin en zwangerschap, mindfulness, voeding of duurzaamheid, Bekijk hier meer interessante blogartikelen over deze onderwerpen.

AUTEUR: SARAH ACKER