– Hier vindt u deel 1 van het blogartikel –

Een nieuwe manier om vragen te stellen

De magische vraag is dus: “waarom?”

Hoe moet dit in de praktijk werken? Als mijn kind midden in een driftbui zit en ik met hoofdpijn in bed lig, maakt het niet uit of ik vraag "Waarom?" of "Waarvoor?"

Ja, dat klopt. Het is ongelooflijk lastig om midden in een storm een ​​nieuwe aanpak te ontwikkelen. Strikt genomen is het zelfs niet mogelijk.

Echte verandering vindt plaats in ons denken en in de mate waarin we ons bewust worden van wat er gaande is. Het echte werk ligt dus niet in de conflictsituatie zelf, maar veel verder vooruit – in de ontmoeting met onszelf.

De sleutel tot verandering ligt in deze plek in jezelf. Ongeacht welk familielid het misbruikende gedrag vertoont, de situatie zal veranderen als jij verandert, want als familielid draag je aanzienlijk bij aan de algehele sfeer.

Weet je nog hoe ik Deel 1 Had ik al gezegd dat met elk nieuw gezinslid er een compleet nieuwe wereld bijkomt?

Ook jij bent een wereld op zich. Net zoals in de natuur een kleine insectenweide een enorm verschil maakt voor het hele ecosysteem, zo maak jij ook een verschil in je gezin.

Jouw “waarom?”

Ik nodig je nu uit om de tijd te nemen om je eigen doelen te verkennen in conflictsituaties. Het is niet nodig om in eerste instantie alles kritisch te bevragen, maar onthoud dat onze doelen er altijd op gericht zijn om ons gewaardeerd, geaccepteerd en geliefd te laten voelen. Deze behoefte kan niet worden veroordeeld.

Je bent dus van harte welkom om je, vol vreugde en nieuwsgierigheid, zonder enige druk, in je innerlijke zelf te verdiepen en te observeren: wat gebeurt er in mij als ik me terugtrek tijdens een ruzie met mijn partner of schreeuw in een conflict met mijn kinderen? Waarom schreeuw ik? Om mijn kinderen bang te maken of de situatie te laten escaleren?

Absoluut niet. Ik schreeuw om een ​​einde aan de situatie, want het overweldigt me en ik wil eigenlijk rust. Ik schreeuw om me weer krachtig te voelen, om de controle terug te krijgen.

Omdat ik diep van binnen geloof dat als ik de controle verlies, ik waardeloos ben als moeder/vader, dat ik niet geschikt ben om het respect en de achting van mijn kinderen te verdienen. Misschien ben ik zelfs onlieflijk omdat ze niet tegen me op kunnen kijken?

Het is onmiskenbaar dat terugtrekken of schreeuwen niet het gewenste resultaat oplevert. Daarom voelen alle betrokkenen zich zo ontevreden en wordt de situatie steeds ondraaglijker.

Dus waarom blijven we doorgaan met onbehulpzaam gedrag? Ook hier moeten we verder onderzoek naar doen: misschien heb ik de nieuwe strategie gewoon nog niet geleerd. Misschien heb ik de oude strategie van mijn ouders meegekregen en is het een gewoonte geworden.

Op zo'n moment staan ​​we voor de waarlijk vreugdevolle taak om ons gedrag aan te passen aan ons innerlijk doel, zodat dit doel bereikt kan worden en iedereen die erbij betrokken is, kan ervaren dat de gezinsdynamiek in een bevredigende en prettige richting kan veranderen.

De praktijk

Als we ons bewust worden van deze voorheen onbewuste innerlijke processen, worden we ons geleidelijk meer bewust van ons eigen gedrag, zelfs in kritieke situaties. En na verloop van tijd leren we door oefening om ons doel te onthouden en diep adem te halen:

Wat wilde ik ook alweer? O ja, ik wil gezien, begrepen en geliefd worden. In plaats daarvan draai ik me om en verlaat de kamer. Dat brengt me niet waar ik wil zijn.

Maar wat als ik nog steeds zo emotioneel in conflict ben dat ik het gevoel heb dat ik niet anders kan handelen?

Misschien helpt een compromis: ik draai me om naar mijn partner en zeg: "Ik voel me niet gezien. Ik kan nu niet praten. Maar ik kom zo terug en probeer het nog een keer uit te leggen. Wacht je op me?"

Dit is slechts een klein inkijkje in de mogelijkheden die ontstaan ​​door een veranderde vraagstelling.

In overeenstemming met de coverfoto kan nog het volgende gezegd worden:

Wat ons als gezin dichter bij elkaar brengt, is in wezen onze passie voor het idee van familie, de intimiteit die deze constellatie kan bieden, ons verlangen om bij een groep te horen, en de liefde en steun die we kunnen ervaren wanneer onze dynamiek verandert. Wanneer we als gezin een gemeenschappelijk doel delen om deze zegeningen van een gedeeld leven te ervaren en ervan te profiteren, drijft onze passie ervoor ons vooruit.

Het proces kan en moet vreugdevol zijn. Hoe meer we ons de schatten van het gezinsleven herinneren, hoe groter de kans dat we een gevoel van saamhorigheid creëren waarin we anderen meer als onderdeel van hetzelfde team beschouwen.

Wilt u meer weten?

U vindt wat u zoekt en krijgt dieper inzicht in het boek Individual Psychology van Alfred Adler en de boeken "Children Challenge Us" en "Fundamentals of Individual Psychology" van Rudolf Dreikurs.

Als je meer wilt weten over gezin, zwangerschap, mindfulness, voeding of duurzaamheid, neem dan een kijkje hier over.

AUTEUR: SARAH ACKER