Verbondenheid in het grotere geheel

Maandagochtend 7.00 uur. Ik ben net wakker, nog geen dertig seconden later zit mijn zoon midden op mijn bed en begint non-stop te praten. Ik antwoord mechanisch en kijk uit het raam. Kan niets anders bedenken dan stilte en koffie. 

Het past helemaal niet in mijn persoonlijke ritme om 's ochtends meteen overweldigd te worden door het leven. Ik heb eigenlijk minimaal een uur voor mezelf nodig om de dag rustig te beginnen en daarna ontspannen te kunnen inspelen op de behoeften van anderen. Als ik eerlijk ben, duurt het eigenlijk langer. 

Maar elke ochtend twee tot drie uur alleen voor mij, doordeweeks? In onze maatschappij staan ​​we onszelf dat niet eens toe als we geen kinderen hebben. 

Een paar maanden geleden was ik op bezoek bij een kunstenaarskoppel dat vrienden van mij waren. We verzamelden ons om 10.00 uur aan de keukentafel, ontbeten tot het middaguur en spraken in het licht van de lentezon over waar we 's middags heen wilden gaan wandelen. 

Op een gegeven moment uitte ik mijn verbazing over deze ontspannen aanpak:

'Vertel eens, ben je momenteel op vakantie, of leef je altijd zo?'

De twee keken mij niet-begrijpend en bijna geamuseerd aan en zeiden: 

'Nee, Sarah, geen vakantie. Dit is ons leven.'

Pauze

Met dit in gedachten kan ik me voorstellen dat het vrij gemakkelijk is om altijd gecentreerd te blijven en gebruik te maken van je innerlijke kracht. Maar zelfs degenen die aan de buitenkant ogenschijnlijk het meest ontspannen leven leiden, voeren vaak dezelfde strijd binnenin – dat is ook het geval met mijn vriendenpaar. Laten we niet verstrikt raken in de gedachte dat anderen het beter hebben omdat hun situatie anders is.

Hoe kan ik in mezelf rusten als mijn dagelijks leven van 's morgens tot' s avonds zeer zelden overeenkomt met mijn natuurlijke bioritme en behoeften? Hoe is het mogelijk om kracht te ontvangen van deze plek waar niet alleen kracht vandaan komt, maar ook passie, vreugde, vrede, tolerantie voor frustratie en het geloof voor nieuwe en grote dromen?

Ik adem in 

Ik adem uit

voel diep in mij

verhuizen

in de wildernis van de grotere context.

Deze onbekende grote is

wat ons allemaal bij elkaar houdt.

Hoe moeten we 's ochtends opstaan?

als we niet weten wat we doen

een diepere betekenis heeft?

En is het niet zo dat daden zonder betekenis ons van onze kracht beroven?

Daarom herinner ik mezelf er elke dag aan

dat mijn leven 

- ten eerste -

Ik hoef nooit te blijven zoals het is als het mij niet bevalt

als het niet echt en diep van mij is in elke vezel.

Ik zit achter het stuur en heb de rechten op mijn dagelijks leven.

Het kan soms pijn doen

maar als ik inadem, voel ik wat er in mij zit

en kan het verplaatsen en veranderen.

- ten tweede -

maakt deel uit van een groter geheel.

Als ik de machtige kroon van een boom boven mij zie

of de levensstromen stromen door mij heen terwijl ik yoga doe

Ik blijf ongetwijfeld nog steeds verbaasd 

in het licht van de diepte die elke ademhaling, elke kans op een nieuwe dag

elke echte ontmoeting brengt dat met zich mee.

Lager, verder hoger 

Er zit elke dag een magie achter alles 

het onuitsprekelijke

dat zorgt ervoor dat we rechtop gaan zitten en het opmerken. 

Was er niet gewoon een liedje in mij? Een foto? Een kort idee, een gevoel?

Dit patroon raakt mij, en kijk, die kleur. Het geluid in die stem... wat is dat? Het spreekt tot diepere kamers van mijn ziel.

Het grotere geheel werd geraakt.

En nu heb ik weer kracht

om het leven van alledag wat makkelijker tegemoet te treden.

Het gaat over meer dan een hippe levensstijl, via een bepaalde stijl onderdeel worden van een culturele golf of een trend volgen. Dit is allemaal maar kinderachtig spel waar we van kunnen genieten. 

Maar het zal ons niet bevredigen, ook al hadden we een dagelijkse routine tot in het kleinste detail die pure ontspanning of avontuur betekende, afhankelijk van onze voorkeuren.

Er is meer.

Op sommige dagen kan ik het voelen, het lijkt overal. 

Als ik leer mezelf af te stemmen op deze innerlijke perceptie, gebeurt het wonder van dagelijkse kracht. Ik ben verbonden met het onuitsprekelijke waar wij mensen zoveel verschillende namen aan geven. Het betekent ons leven

en als we eerlijk zijn, weten we dat. 

Onze levens maken een verschil. Elke bewuste ademhaling laat je het voelen.

Elk vriendelijk gebaar, elk oprecht oogcontact. Dit is waar ik wil zijn. 

Vanaf hier ben ik sterk - zelfs in zwakte.

Dit wil ik graag doorgeven aan mijn kinderen:

Wees vrij om het leven te kiezen dat je wilt -

maar blijf gefocust op de bron waaruit dit leven voortkomt.

Wil je meer weten over de onderwerpen gezin, zwangerschap, mindfulness, voeding of duurzaamheid, neem dan eens een kijkje hier over.