Dlaczego?

Zadajemy sobie to pytanie tak często, nawet w kontekście rodzinnym. Dlaczego moje dziecko zachowuje się tak, jak się zachowuje? Dlaczego tak się denerwuję? Dlaczego mój partner nie jest dla mnie przyjazny? Dlaczego mamy problemy finansowe? Dlaczego chciałbym, żeby moje codzienne życie wyglądało inaczej? Dlaczego wszystko jest takie stresujące?

Życie rodzinne może być dla nas ogromnym wyzwaniem. Nie zapominajmy, że wybraliśmy sobie ogromne zadanie:

Chcemy budować wspólne życie z ludźmi, których widujemy każdego dnia, których dziwactwa znamy i z którymi musimy się pogodzić, których przyzwyczajenia kłócą się z naszymi, których idee i pragnienia muszą się w jakiś sposób zmieścić w 24-godzinnym dniu.

Z każdym nowym członkiem rodziny, do istniejącego świata dodawany jest zupełnie nowy. I tak to się dzieje latami.

Jak do cholery mamy to zrobić?

I dlaczego wszystko jest zawsze takie trudne?

Problem z „dlaczego”

Słowo „dlaczego” jest pełne trików i pułapek z różnych perspektyw. Po pierwsze, wywołuje poczucie beznadziei. Tworzy poczucie, że wszystko musi być takie, jakie jest, i że chodzi bardziej o przetrwanie niż o czerpanie z tego przyjemności.

Może pojawić się nieufność. „Dlaczego to się ze mną dzieje?” – pytamy życie, czując się bezsilni i opuszczeni. To „dlaczego” może sprawić, że utkniemy w pętli bez perspektyw na rozwiązanie.

Za naszym „dlaczego” kryje się pragnienie unikania bólu, ale dzieje się odwrotnie: nadal podsycamy ból, a nasze ciało emocjonalne jest zadowolone, że ma więcej pożywki do wzmacniania okoliczności, które nas ranią.

Zatem sednem pytania „dlaczego” jest brak owoców, których tak naprawdę pragniemy w życiu rodzinnym. Jak możemy ruszyć z miejsca? Czy istnieje sposób, aby zejść z utartych szlaków i wyczarować to, czego chcemy w naszych najbliższych relacjach i codziennym życiu?

Odpowiedź brzmi: tak! Możemy nawet zachować nasze ukochane narzędzie do zadawania pytań. Wystarczy zmienić pytanie, aby uzyskać inne rezultaty.

Oto nowy sposób zadawania pytania „Dlaczego?”

Magiczne słowo

Dlaczego moje dziecko zachowuje się tak uparcie? Co próbuje osiągnąć? Dlaczego czuję się urażona i wycofuję się z relacji z partnerem, unikam konfliktów i unikam pełnej obecności z dziećmi? Dlaczego moje dzieci torpedują nasze wspólne aktywności?

Pytanie „dlaczego” stawia pytanie o cel ludzkich działań. Zgodnie z tym, zawsze istnieje coś, co nami kieruje. Nie kierujemy się racjami, lecz celami. Cel, który chcemy osiągnąć, popycha nas do działania.

Jeśli doświadczymy, że nasze działania przybliżają nas do celu, świadomie lub nieświadomie, będziemy je powtarzać, a może nawet zintensyfikować nasze wysiłki w tym kierunku. W ten sposób utrwalają się wzorce w konstelacji rodzinnej i mogą utrudniać nam życie.

Wyjaśniając nasz cel, wyłania się ekscytująca dynamika: możemy stać się ciekawi wspólnego rozpoczęcia procesu. Może nie wszystko musi pozostać takie, jakie jest?

Możemy nauczyć się słuchać siebie nawzajem i lepiej się rozumieć.Pytanie o poczucie winy, które utrzymywało nas biernymi w kwestii „dlaczego”, przeradza się w pewną ciekawość własnego wewnętrznego świata i świata innych. Życie rodzinne może stać się polem badań, wspólną wyprawą, przestrzenią pełną dobrej woli. Bo jedno jest jasne:

Ludzkie „dlaczego?” zawsze koncentruje się na nadaniu jednostce wartości, wzmocnieniu jej wizerunku i stworzeniu poczucia miłości i akceptacji. Kiedy poznajemy się nawzajem, dostrzegając i dostrzegając to głębokie pragnienie w drugiej osobie, stajemy się o wiele bardziej otwarci i koncentrujemy się bardziej na potrzebie niż na działaniu. To pozwala nam odnaleźć się w chaosie codzienności i stworzyć zupełnie nowy rodzaj więzi.

Oczywiście. To wszystko piękna teoria. Ale jak to ma działać w praktyce? Więcej o tym w… druga część tego artykułu!

Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o rodzinie, ciąży, uważności, odżywianiu lub zrównoważonym rozwoju, zajrzyj tutaj Tutaj nad.