Mijn kind wordt gepest op school: wat kan ik als ouder doen?

*Triggerwaarschuwing: in het eerste deel rapporteer ik over mijn eigen pestervaringen* 

*Dit artikel is gebaseerd op persoonlijke ervaring en is geen professioneel advies*

Ervaringen

Pesten – een gevoelig onderwerp. Het kan goed zijn om te weten dat u niet de enige bent als u er zelf of via dierbaren mee wordt geconfronteerd. Dit artikel wil u hoop, zelfeffectiviteit en een duidelijke lijn helpen geven en u zo nieuwe manieren aanreiken om te handelen, zodat u uw kind kunt ondersteunen als hij of zij op school gepest wordt. 

Zelf ben ik als kind het slachtoffer geweest van pesten. Jarenlang, vanaf de kleuterschool, moest ik elke dag het ‘leeuwenhol’ in en daar voelde het alsof er geen uitweg meer was. Mijn ouders waren zich niet zo bewust van de situatie als ze hadden moeten zijn en ik raakte steeds meer teruggetrokken en kon de woorden niet vinden om mezelf te laten horen.

Bovendien was thuis niet de plek waar ik beter af was; ik had het gevoel dat ik niet veilig was, waar ik ook was. Er werd niet naar mij geluisterd en erger nog, onbewust had ik blijkbaar het gevoel dat ik gewoon de slachtofferrol moest verdragen.

Dag in dag uit ging ik bang naar school en verwachtte dat ik kwaadaardig zou worden uitgelachen. Tijdens de pauze was ik meestal alleen. De hele klas keerde zich tegen mij en ik zat vaak alleen in de klas. Geruchten over mij verspreidden zich over schoolbanken in alle klassen. Vreemde studenten beledigden mij in de gang en lachten mij uit. Op weg naar huis uit de bus werd ik gevolgd door jonge mensen die mij bang wilden maken. Ik werd ooit gewurgd in de schoolbus totdat ik flauwviel.

De echte pijn van een dergelijke beklemmende situatie voor het kind is het gevoel alleen te zijn. Je hebt misschien het gevoel dat ze er niet over willen praten, maar alleen al het weten en voelen dat ze kunnen praten als ze dat willen, helpt enorm.

Niemand luistert

Maar wat als de ervaring van het kind om alleen te zijn zo reëel lijkt? Wat als het kind de indruk krijgt dat hij of zij in een realiteit leeft die niemand anders waarneemt zoals hij of zij? De gevoelens van angst en isolement, van hulpeloosheid en onmacht trekken het kleed het meest onder hem vandaan. 

Er ontstaan ​​gevoelens als: "Ik mag hier niet zijn. Ik ben waardeloos. Ik ben lelijk. Ik ben alleen. Niemand ziet mij. Het is normaal dat ik bang moet zijn. Het leven is niet mooi." 

Bovendien is een kind, afhankelijk van zijn leeftijd, nog niet in staat om bewust na te denken, te reflecteren en zijn situatie te begrijpen. Als het denkt dat niemand luistert, lijkt het gevangen in zichzelf. Hij kan niet gaan zitten en rationeel tegen zichzelf zeggen: 'Dit kan niet zo doorgaan. Ik moet met iemand praten.' 

Hier komen wij als ouders in het spel: wij denken en handelen voor het kind vanuit een ouderlijke, beschermende, liefdevolle houding. Wij nemen onze verantwoordelijkheid. Onthoud: als wij het niet doen, zal meestal niemand het doen. 

Hoe kunt u uw kind optimaal ondersteunen, ook in situaties waarin u zelf aan uw grens lijkt te zitten? Het uitvoeren van een pestsituatie als gezin is meestal slechts een van de vele acute hotspots die moeten worden gedoofd. Dit vereist gevoeligheid. 

Onthoud allereerst: u kunt alleen helpen als u geholpen wordt. Let daarom goed op wat jij nodig hebt om er in je hart vrijelijk voor je kind te kunnen zijn. Doe jezelf goed. Denk na over uw behoeften. Spreek voor jezelf. Stel grenzen. Laat uzelf en uw kind zien hoe het met u gaat

Een persoon kan zich gedragen om niet onder de wielen te vallen. Want ook jij bent het waard. 

Wat kan ik doen? Tips en trucs

Wees een veilige plek. Uw kind moet weten dat het veilig is zodra het thuis door de voordeur loopt. Hij heeft oogcontact en fysieke nabijheid nodig, liefdevolle gebaren en jouw volledige aandacht als hij thuiskomt. Zelfs als hij of zij nog op school zit, moet hij of zij weten dat mijn vader/moeder thuis is en aan mij denkt. Hij/zij wacht op mij. Er is iemand die ik volledig kan vertrouwen en die om mij geeft.

Train uw kind om zelfvertrouwen en eigenliefde te hebben – het is nooit te vroeg! Uw kind kan, vooral door de manier waarop u het behandelt, leren dat het het recht heeft om met respect en liefde behandeld te worden. Dat hem niets tegen zijn wil kan worden gedaan. Dat ze op elk moment hun mond kunnen opendoen en hun mening kunnen uiten zonder daarvoor gestraft te worden. Je kind wil ervaren dat het gehoord wordt en dat zijn woorden en houding impact hebben.

Toon elke dag uw liefde voor uw kind, vooral door uw aandacht over het onderwerp! Merk op in welke stemming uw kind thuiskomt. Vergeet uw eigen uitdagingen zo goed mogelijk voor een paar momenten en concentreer u op het volledig aanwezig zijn bij uw kind. Ontmoet hem/haar op ooghoogte en bied een ruimte aan waarin hij/zij kan vertellen hoe de schooldag is verlopen.

Samen de machteloosheid verslaan

Opmerking: Veel kinderen vinden het idee dat hun ouders zich ermee bemoeien, bijvoorbeeld door te proberen een gesprek te voeren met de ouders van de pestende kinderen, ondraaglijk. Ze vrezen dat alles dan nog erger zal worden. 

Neem deze angst serieus. Het is echt en kan het kind slapeloze nachten bezorgen. Bespreek wat u met uw kind kunt doen op een manier die bij de leeftijd past: vertel hem of haar dat u in hetzelfde schuitje zit als hij of zij. Je houdt rekening met de wensen en behoeften van het kind en maakt samen ‘een plan’.

Laat uw kind begrijpen dat u bereid bent alles te doen wat nodig is om de situatie te veranderen, zonder buiten zijn of haar wil te treden. 

Breng hoop: Leer hem dat een ondraaglijke situatie nooit in stilte en bewegingsloos mag worden doorstaan. 

Wees bereid een verontschuldiging te schrijven en het kind thuis te laten (pas er natuurlijk op dat u hier geen misbruik van maakt). Maar leer uw kind ook om terug te praten, te handelen in plaats van te reageren en de situatie op de juiste manier onder ogen te zien.

Als u niet weet wat u moet doen, praat er dan over met deskundigen. Wees actief. Zie jezelf als een begeleidende rol en laat je kind zien dat je in hem of haar gelooft. Het bevindt zich in een delicate, uitdagende en, afhankelijk van de omvang, traumatische situatie en heeft vooral één ding nodig: 

De hoop om te weten: 'Ik kan dit en ik kom hieruit. Deze situatie zal eindigen.' Bespreek bijvoorbeeld met het kind een moment waarop hij of zij uit de situatie wordt verwijderd als er tegen die tijd niets is veranderd. Misschien heeft hij nog steeds de behoefte om door te zetten en boven zichzelf uit te groeien. Het kan echter heel nuttig zijn om te weten: hoe dan ook, binnen vijf maanden, vijf weken, vijf dagen of zelfs onmiddellijk zullen we een oplossing hebben (bijvoorbeeld een verandering van school) om de situatie te beëindigen.

Wil je meer leren over gezin en zwangerschap, mindfulness, voeding of duurzaamheid, Bekijk hier meer spannende blogartikelen over deze onderwerpen.