Vasthouden of loslaten – veerkracht voor kinderen

Ik kan niet meer!

“Ik wil geen huiswerk maken!” ‘Ik wil niet naar school’ ‘Ik kan het niet meer aan.’ "Ik kan het niet." ‘Ik wil de nieuwe mensen niet ontmoeten.’ “Ik wil het examen niet doen.” “Ik heb geen zin om te sporten.”

Deze en soortgelijke uitspraken komen wij dagelijks tegen van onze kinderen. Vaak reageren we erop alsof we op de automatische piloot reageren - misschien reageren we zelfs zoals onze ouders op ons reageerden. We proberen de situatie achter de rug te krijgen en het conflict te beëindigen. Onze eerste indruk kan zelfs zijn dat de kinderen alleen maar in opstand willen komen en dat wij proberen een soort controle te behouden.

Wij antwoorden:

“Nou, dat moet wel.” “Het leven is niet altijd wat je wilt dat het is.” “Sorry, daar moet je doorheen.” “Nee, dat bestaat hier niet.” "Dat moest ik toen ook. Het is volkomen normaal." 

Intern wankelen veel ouders als strootjes tussen vermeende empathie voor hun kind, maatschappelijke, economische en sociale druk en hun eigen schuldgevoelens: dat weten we allemaal. Hoe vaak denken we als volwassenen niet: "Ik wou dat ik niet meer zo hoefde te leven. Ondraaglijk. Wat een onzin."

Maar waar gaat het eigenlijk over? Op zulke momenten vragen veel kinderen – en ook ouders – zich af: wat is hier aan de hand? Is het het zwakkere innerlijke zelf dat overwonnen moet worden? Moet je er gewoon doorheen, moet je dingen doen die je niet wilt doen, is het alleen maar een kwestie van verlangen of ongenoegen? Op welke punten is het belangrijk om naar het kind (en jezelf) te luisteren en nee te zeggen, en waar is het aan de orde van de dag om door te zetten en een vervelende situatie niet uit de weg te gaan?

Druk of uitdaging 

De kern van de zaak ligt in het beoordelen van de situatie. Om dit te bereiken moet met veel verschillende aspecten van interactie rekening worden gehouden:

• In welke groeifase bevindt het kind zich?
• Is deze toestand permanent en herhaalt deze zich?
• Waar gaat het eigenlijk over? Wil het kind 's ochtends gewoon niet opstaan ​​of is hij ergens bang voor? Is de weerstand emotioneel of is er sprake van een oppervlakkiger genotsprincipe?
• Kan het kind groeien en volwassen worden als gevolg van de situatie - of wordt hij blootgesteld aan druk die zijn persoonlijkheid vermindert en zwaar op hem drukt?

Niet alleen bij kinderen, maar ook bij onszelf rijst altijd de vraag: wat zal er gebeuren als ik heb volgehouden? Wat is het resultaat? Heeft datgene waarvoor ik mezelf door het oog van een naald heb gestoken mij nut? Of houd ik het gewoon vol zodat ik aan een bepaalde norm kan voldoen? Wil ik dit doel echt zelf bereiken? Of, als ouders voor hun kinderen denken:

Is deze interne strijd bevorderlijk voor de groei van mijn kind? Kan ik het aanmoedigen, ondersteunen? Of martelt het zichzelf ten gunste van een concept dat misschien helemaal niet bij ons past?

In dit proces kan het helpen om de eigen schuldgevoelens te onderzoeken die zijn ontstaan ​​als gevolg van onvervulde verwachtingen van zichzelf of anderen. Over wie voel ik mij schuldig? Wat denk ik dat ik gemist heb? Wie zou er baat bij hebben als ik door deze situatie heen zou komen? Heb ik het gevoel dat ik vanbinnen groter zou worden? Of wordt alles in mij samengedrukt? 

Als wij als volwassenen door hebben wat er met ons aan de hand is en deze gevoelens in eerste instantie hebben gescheiden van de beleving van het kind, kunnen we met gevoeligheid en empathie op de weerstand van het kind reageren. We voelen of het zijn grenzen aan het testen is, of dat het nodig is dat wij ervoor opkomen en zijn ‘nee’ versterken.

Waarden helpen

Om als gezin een duidelijk standpunt te vinden over de uitdagingen die we het hoofd willen bieden, is het goed om een ​​gemeenschappelijke, gezonde basis van waarden te hebben. Kinderen hebben onze waarden, onze innerlijke helderheid en een duidelijk standpunt nodig. Ze willen en moeten zichzelf uitputten en erover nadenken. Hierdoor kunnen ze accepteren wat hen kracht geeft en afwijzen wat niet bij hen past.

Als wij als ouders geen waarden vertegenwoordigen en heen en weer aarzelen, zullen de kinderen geen oriëntatiepunt vinden. 

Met behulp van onze waarden kunnen we onze kinderen een leidende hand bieden bij het overwinnen van hindernissen. Wij kunnen een perspectief bieden en de intrinsieke motivatie van kinderen aanpakken om door te zetten – of vast te houden aan hun ‘nee’. Het is belangrijk dat kinderen leren omgaan met uitdagingen en volwassener worden door ze te overwinnen. Maar dit is alleen mogelijk als je een gevoel hebt van “waarvoor?” ontvangen. Afhankelijk van de leeftijd van de kinderen kunnen zij dit niet bewust afdwingen en zichzelf dus motiveren, maar de ouders kunnen dit wel voor hen doen: de kinderen voelen dan op onverklaarbare wijze de duidelijke houding van het gezin, de sociale groep en ervaren aanmoediging door de uitdaging. 

Er ontstaat druk als iemand iets moet doen dat in tegenspraak is met zijn diepste wezen en waarvan de betekenis geen waarde voor hem of haar toevoegt. Bovendien, wanneer de integriteit van een persoon wordt geschonden door een vereiste, is de uitdaging niet langer een gezonde groeiomgeving, maar een schadelijke omgeving.

Waarden die wij als leidraad kunnen gebruiken, luiden: Daarom kun je in deze situatie blijven en er invloed op uitoefenen. Jij bent belangrijk. Dit moment is een kans en dient jouw levenspad. Je hoeft niemand iets te bewijzen. Het gaat veeleer om handelen op basis van je identiteit als mens, die het waard is trouw te blijven aan jezelf.

Vraag

Last but not least hebben we de verantwoordelijkheid om voortdurend onze waarden in twijfel te trekken: dienen ze nog steeds de volgende generatie? Is het belangrijk om iets los te laten dat ons destijds misschien heeft gediend, maar tegenwoordig verouderd is? Willen we meegroeien met onze kinderen en hun nee aangrijpen als een kans om zelf een uitdaging aan te gaan? Hoe kunnen we verbonden blijven met onze kinderen, zodat ze door een duidelijke houding uitdagingen als zodanig kunnen herkennen en drukmomenten kunnen blootleggen die niet goed voor ons zijn?

Veerkracht ontstaat wanneer uitdagingen die bij ons horen en bij ons passen, worden overwonnen. Ieder mens heeft zijn eigen speelveld en we moeten altijd onthouden dat niet iedereen met dezelfde hindernissen wordt geconfronteerd als wij. Kinderen kunnen dit ook onderling leren herkennen. Dit creëert een sterke gemeenschap die individualiteit net zo belangrijk vindt als aanpassingsvermogen door middel van gezonde wrijving en persoonlijke groei.

Wil je meer leren over gezin en zwangerschap, mindfulness, voeding of duurzaamheid, Bekijk hier meer spannende blogartikelen over deze onderwerpen.

AUTEUR: SARAH ACKER